In de periode 1500 – 1700 is in de Safavidperiode in Iran de hoogste graad sinds tijden bereikt in de kunst van kalligrafie, gilde, betegeling, verven, miniatuur,
architectuur en tapijtknoperij. In deze periode hebben Iraanse kunstenaars interessante designs voor tapijten bedacht, die sindsdien geimiteerd zijn door landen die
het tapijtknopen beoefenden. De motieven worden originele Safavidmotieven genoemd, ontstaan in het Safavid-tijdperk. De vaardigheid van de meesterknopers in deze
periode was echter zo groot en basistechnisch dat maar een klein aantal designers deze motieven hebben kunnen nabootsen. Door deze meesterknopers zijn wel 1500
soorten vloerkleden en -kleedjes gemaakt. Sommige daarvan zijn de beste meesterstukken in de wereld geworden. De shahs ofwel koningen in deze Safavidperiode hebben
toen al veel workshops in verschillende delen van Iran opgezet, zoals in Kashan, Esfahan, Tabriz, Ghazvin, Kerman en Joshegan. Bekende Europese reizigers als Travernier,
Chardon en anderen schreven vervolgens uitvoerig over de tapijtknoperijen in Iran. Hun reisverslagen voorzien in speciaal bronmateriaal van genoemde streken. Simpele
en rustieke beroepen evolueerden destijds in kunst en prachtige technieken binnen de tapijtknoperijen. Perzische tapijten werden heel populair in Europese landen
en grote hoeveelheden tapijten vloeiden naar onze Europese markten. Belangrijke categorieën in de motieven van de tapijten uit de Savafidperiode zijn: medaillons,
vazen, wildtaferelen, bomen en heesters, Herati, tuinen. 1722 – 1925: Na het jaar 1721 stopte de innovatie van carpetknopen. Er werd nog wel geproduceerd, maar niet gecontroleerd en in stand gehouden. Europese zakenlieden importeerden gelukkig heel veel van de bestaande carpetten in deze tijd, zodat deze bewaard konden worden in verschillende musea van Europa en in Amerika.
Het belang en de schittering van tapijtknopen verloor tot 1780 zijn aandacht, mede door politieke onrust.
Na 1780 en tot 1850 ging het heel goed met de verkoop van het Perzische product. Velen verzamelden oude carpetten van stamfamilies uit verschillende delen van Iran.
Europa exporteerde veel tapijten naar Turkije. De Turken labelden de tapijten echter onder hun eigen landsnaam. De vraag naar tapijten nam in deze tijd toe en de
productie bleek zelfs onvoldoende om aan de vraag te voldoen.
Kort na 1850 was er een piek in de vraag en productie van Perzische tapijten. Tapijten werden over heel de wereld zeer bekend. Europeanen en Amerikanen zetten
fabrieken in regionale knoopcentra in Iran. Grote hoeveelheden tapijten werden geproduceerd en over heel de wereld verkocht. In 1883 heeft een Engelse firma, Ziegler,
in Tabriz en Sultan-Abad vestigingen gebouwd en de knopers voorzien van benodigd materiaal. Exclusieve vloerkleden en carpetten werden in opdracht van Europese firma’s
gemaakt door ervaren kunstenaars. Ze zijn nog steeds in de hele wereld te bewonderen.
1925 – 1999. Na de 1e w.o. werden buitenlandse firma’s verzocht hun fabrieken in Iran te sluiten. Er waren teveel gevoelens van onrust. Met eigen Perzische kooplui werd de taak
voortgezet. Ook de invloed van de 2e w.o. was voelbaar, hoewel dit geen invloed had op de export naar de V.S.
De productie en handel in Perzische tapijten heeft altijd ups en downs gekend, vooral te wijten aan politieke en economiche getijden.
Aan het eind van de 2e w.o. bereikte de tapijthandel weer zijn volle glorie, toen materialen in overvloed verkrijgbaar waren. De productie en export is altijd onderhevig
geweest aan de fluctuatie van de prijzen in de wereld en aan het politieke en economische getij.
In 1935 kwam de Iraanse Carpet Company van de grond, die veel heeft bijgedragen aan het goede product.
Haar activiteiten bestonden uit:
- Het erfgoed van de kunst van tapijtknopen bewaren
- Modern en nobel design creeren
- Tapijtknopers trainen in hun beroep
- Methodiek van het knopen up-to-date maken
- Voorzien in goede en kwalitatieve materialen
- Nieuwe weefgetouwen uitvinden
- Goede was- en verfmethode voor de wol gebruiken
- De supervisie over tapijtexporteurs houden
De ruwe materialen die gebruikt worden zijn: wol, dons, katoen en zijde.
Vanaf 1970 – 1985 is er in Nederland een hoogtepunt geweest in de verkoop van Perzische tapijten. De tapijten waren niet goedkoop maar wel erg in en
veel mensen in Nederland en Europa veroorloofden zich een prachtig Perzisch tapijt in hun woning. Na deze tijd is de verkoop teruggelopen, maar nog steeds
was er een publiek die het Perzische product hoog waardeerde.
In deze tijd (vanaf 2012) komt het product weer meer op de markt nu ook veel mensen kiezen voor een Vintage-inrichting, waar dit product goed in past.
Perzische tapijten zijn oud en veelal gebruikt, waardoor ze een passende plaats vinden in moderne, huidige woninginrichtingen. Hoe ouder een Perzisch tapijt
hoe meer waarde het ook krijgt. Een voorbeeld is een gekocht, kleurrijk tapijt in Amerika dat voor een bedrag van omgerekend 25 miljoen Euro weer werd verkocht. Dit zijn wellicht
uitersten, maar het is een voorbeeld van de toename van waarde van deze schitterende tapijten uit Iran.